Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Αν η μισή καρδιά, γιατρέ μου βρίσκεται στο μάθημα, η άλλη μισή στο Σύνταγμα βρίσκεται...

Είχα σκοπό να σας γράψω την εμπειρία μου από τις τρεις αυτές ημέρες που βρίσκομαι στο Σύνταγμα. Η εμπειρία αυτή είναι πρωτόγνωρη, τόσο για όποιον δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε διαδήλωση η διαμαρτυρία όσο και για τους ¨"κατ' επάγγελμα διαδηλωτές¨" καθώς πολύ γρήγορα ξεπέρασε την αρχική λογική της ροζ επικάλυψης του facebook.
Δεν μπορώ όμως με τίποτα να μεταφέρω ούτε τις σκέψεις μου ούτε τα συναισθήματά μου.
Ενα θα σας πω μόνο και αν χρησιμοποιήσετε τις συνελεύσεις μας ως παράδειγμα, θα καταλάβετε. Χθες πραγματοποιήθηκε η τρίτη γενική συνέλευση, με συμμετοχή περίπου 3.000 ανθρώπων και ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες εμπειρίες της ζωής όλων όσων συμμετείχαμε. Δεν ξέρω που θα πάει αυτή η ιστορία. Δεν ξέρω αν θα αποκτήσει επαναστατικά ή βαθιά συντηρητικά χαρακτηριστικά. Δεν ξέρω τίποτα. Το μόνο που ξέρω, είναι δεν πρέπει να μείνετε στο τι διαβάζετε ή ότι ακούτε για το θέμα. Πολύ περισσότερο μην πιστεύετε τους χειροκροτητές Πρετεντέρηδες, χειροκροτούν γιατί μας θεωρούν ακόμα ακίνδυνους. Για να καταλάβετε τι συμβαίνει πραγματικά πρέπει να βρεθείτε εκεί. Επίσης όπως θα αντιληφθείτε, ξαναγυρνάμε κατά τα 2/3 στα αιτήματα της Γαλλικής Επανάστασης! Διεκδικούμε τα αυτονόητα, αλλά είναι ακριβώς αυτά τα αυτονόητα που μας στερούν. Σας παραθέτω το ψήφισμα και ένα μικρό βίντεο που δεν το θεωρώ και τόσο ενδεικτικό, αλλά είναι το μόνο που βρήκα.
Σας ασπάζομαι
Babett
Y.Γ1. Θα είμαι διαρκώς εκεί. Στις πλατείες, στα λιμάνια, στις πτέρυγες καρκινοπαθών, στην ΔΕΗ την ΕΥΔΑΠ, ό,που θα χρειαστεί να παλέψω για να αντισταθώ στο ξεπούλημα ενός ολόκληρου λαού. Ας αποφασίσει ο καθένας από εμάς που θα βρίσκεται.
Υ.Γ2 Το σκέφτηκα πολύ προτού κάνω μια ανάρτηση με τόσο έντονη πολιτική και συναισθηματική φόρτιση. Πιστεύω όμως ότι δεν είναι καιρός για κομ ιλ φω συμπεριφορά.
Ζητώ συγνώμη αν κάποιος νιώσει ότι παραβιάζω τον "δημόσιο" χώρο του μπλογκ ... αλλά αν μη τι άλλο, ο Δάσκαλος μας διδάσκει τόσα χρόνια πως η τέχνη οφείλει να έχει επαφή με την ζωή την ίδια.

Ψήφισμα Λαϊκής Συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.

Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.

Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!

ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!

Λαική Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος 27 Μάη 2011 from //ΠαραλληλοΓράφος on Vimeo.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Εξελιγκτική πορεία ...





Μια φορά και έναν καιρό (πριν ένα χρόνο)...με αφορμή μια άσκηση...











και μια δεύτερη άσκηση....

























.... προέκυψαν τα Ovum Universalis...














Και οι μοντέρνοι καιροί......






...που οδήγησαν στο νήμα της ζωής...












και μετά εγένετο το Novum Universalis...







...που οδήγησε στα Ν-Ovum Univers-Alles









...και έπεται συνέχεια ελπίζω...
Babett

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

ευχαριστίες...



Φίλοι μου "Αρχαίοι", οφείλω να σας ευχαριστήσω για την μέγιστη χαρά που μου προσφέρατε στην τελευταία μας συνάντηση !
Και δεν αναφέρομαι μόνον σ εκείνους που προσκόμισαν τα θαυμαστά έργα, την ζωγράφο Βανταράκη, την Χαρά, τον Θοδωρή και την Μπαμπέτ, αλλά σε όλους σας.
Διότι, είναι βέβαιο, πως τα έργα που απολαύσαμε, έλαβαν ζωή από τις ανάσες όλων σας ανεξαιρέτως, ακομα κι από κείνες των "καλεσμένων" !

Θοδωρή, παρακαλώ να αναρτήσεις και τα δικά σου. Μπαμπέτ, να φροντίσεις για μιαν ανάρτηση στην οποία θα καταφαίνεται η εξελιγκτική πορεία των τελευταίων δύο ετών εκκινώντας από τα "uova"

Κυριακή 8 Μαΐου 2011



Κυριακή 1 Μαΐου 2011

Λελούδι ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια με κείνα....




Αξιαγάπητοι φίλες και φίλοι των Εικαστικών Παιγνίων, ως γνωστόν, η Πρωτομαγιά, είναι η μέρα κατά την οποία η φύσις εορτάζει, γι αυτό και οφείλουμε να πλέκουμε πάντοτε και αδιαλείπτως στεφάνους χάρητι φύσεως θριάμβου, πλήρεις χαροποιού χαράς χαρήεσσας. Σας παραπέμπω προς επίρρωσιν εξ άλλου και στα αγνά ήθη και έθιμα της Ελληνικής επαρχίας (μαγιόξυλο κ.ά), περιπλέον κι όλας, να υπενθυμίσω στους νεωτέρους ότι πάντοτε οι κάθε είδους δικτατορίες συνεισέφεραν μετά χαράς αγλαούς στα προαναφερθέντα έθιμα κλπ. κλπ.

Ως εκ των ανωτέρω , παρακαλώ, συνεχίστε την ανάγνωση περί των ανθών και των στεφάνων, διότι όπως στους παλαιοτέρους ανέφερα προ ετών, θα τραγουδήσει και πάλι ο κοσμάκης την "Δραπετσώνα", επειδή θα τη νιώθει πλέον , κι όχι διότι θα την παίρνει στο στόμα του ως τουριστικό άσμα σε συντροφίες οσφυοκαμπτών, αρχολειπάρων, τσανακογλυφτών και εθελοδούλων σε συγκεντρώσεις "φιλικών" σπιτικών, συνοδεύοντας με δήθεν λάγνα βλέμματα του ακισμούς που έχουν υποκαταστήσει τον χορό τα τελευταία 30 χρόνια
ευχαριστώ για την προσοχή σας ώ εύχαρεις

Περί των ανθέων της Πρωτομαγιάς οδηγός, για αποξεχασμένους, ερωτευμένους, ομφαλοσκόπους, νομοταγείς πολίτες, και κυρίως για δημιουργούς

Η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας (Σοσιαλιστικής) Διεθνούς … στις 20 Ιουλίου 1889 στο Παρίσι, εις μνήμην των θυμάτων του μακελειού του Σικάγου την 1η Μαΐου του 1886, όταν η αστυνομία…
…άνοιξε πυρ κατά εργατών που διεκδικούσαν οκτάωρη εργασία και καλύτερες συνθήκες δουλειάς.

Την 1η Μαΐου 1886, με βασικό αίτημα το οκτάωρο και οδηγό τις επιτυχημένες διεκδικήσεις Καναδών συναδέλφων τους, τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων, αφού την περίοδο εκείνη στις ΗΠΑ οι εργαζόμενοι αναγκάζονταν να δουλεύουν αμέτρητες ώρες, ακόμα και Κυριακές, χωρίς κανένα ρυθμιστικό πλαίσιο.

Στην απεργία συμμετείχαν περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια, ενώ στην πορεία-διαδήλωση του Σικάγου πήραν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι.

Τρεις μέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου, άρχισαν βίαιες συμπλοκές στην πλατεία Χεϊμάρκετ της πόλης, αφού, παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας, η αστυνομία πήρε εντολή να τη διαλύσει με τη βία κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης προς συμπαράσταση των απεργών, στην οποία συμμετείχαν ενεργά μέλη του αναρχικού κινήματος. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν, άγνωστος από το πλήθος πέταξε προς τις αστυνομικές δυνάμεις μία χειροβομβίδα, η οποία εξερράγη, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους.

Σε απάντηση, οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν κατά των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις διαδηλωτές και να τραυματιστούν πολλοί περισσότεροι. Στη συμπλοκή έχασαν τη ζωή τους και άλλοι έξι αστυνομικοί από πυρά, αδιευκρίνιστης προέλευσης. Την προηγούμενη ημέρα, άλλοι τέσσερις διαδηλωτές είχαν σκοτωθεί από τις αστυνομικές δυνάμεις έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ.

Μετά το μακελειό, οκτώ συνδικαλιστές, από τους οποίους οι έξι ήταν Γερμανοί μετανάστες, καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό για τη βομβιστική επίθεση που προκάλεσε το θάνατο του αστυνομικού παρόλο που ο εισαγγελέας δεν είχε κανένα ουσιαστικό επιβαρυντικό στοιχείο εναντίον τους.

Ως μοναδικό επιχείρημα για την απόφασή του χρησιμοποίησε τους λόγους που εκφώνησαν, οι οποίοι κατά την άποψή του ενθάρρυναν τον άγνωστο που πέταξε τη βόμβα εναντίον των αστυνομικών. Από την πλευρά της υπεράσπισης των συνδικαλιστών υποστηρίχθηκε ότι, η ρίψη της βόμβας στους αστυνομικούς, ήταν πράξη προβοκάτσιας από το διαβόητο πρακτορείο ντετέκτιβ «Πίνκερτον», απεργοσπαστικό μηχανισμό που χρησιμοποιούσαν οι εργοδότες.

Η πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886 είχε ως αποτέλεσμα να κερδίσουν το 8ωρο 185.000 εργάτες και να μειώσουν το χρόνο εργασία τους από δώδεκα σε δέκα ή και εννέα ώρες, τουλάχιστον άλλοι 200.000 εργάτες. Επίσης, σε πολλές περιοχές αναγνωρίστηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία.

Ύστερα από αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα, η Πρωτομαγιά υιοθετήθηκε ως η παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης και οι εκδηλώσεις της έλαβαν έκτοτε ετήσιο χαρακτήρα λόγω της μεγάλης ανταπόκρισης σε όλο τον κόσμο.

Επίσημη γιορτή πολύ μεγάλης σημασίας, αφού είναι αφιερωμένη στους εργατικούς αγώνες και το σοσιαλιστικό κίνημα, είναι η Πρωτομαγιά στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και στην Κούβα, ενώ υπήρξε κορυφαίο γεγονός στην πρώην ΕΣΣΔ που συνοδευόταν από μεγάλη στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, παρουσία του γενικού γραμματέα του ΚΚΣΕ, της κυβέρνησης και σύσσωμου του Ανωτάτου Σοβιέτ.