Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Δεν ξέρω...δεν είμαι από 'δω!

Ήμουν σε μια παραλία, κάτω από ένα δέντρο, και ατένιζα το πέλαγο! Το τελάρο και το καβαλέτο μαζί με τα πινέλα μου, παραδίπλα περίμεναν να ασχοληθώ μαζί τους! Είχα ζωγραφίσει όλον τον πίνακα μες' το μυαλό μου, και ήξερα πως τώρα, σε λίγο, όπου νά'ναι θα να τον αποτυπώσω και στον καμβά. Μα τι σπουδαίος πίνακας που θα γινόταν..το ήξερα, ήμουν απολύτως βέβαιη...αρκεί να μπορούσα να αποσπάσω το βλέμμα μου από το πέλαγο! Και τα λεπτά περνούσαν, και τα λεπτά έγιναν ώρες, και είχε πια αρχίσει να σουρουπώνει. Τώρα, ναι τώρα θα ζωγραφίσω!
Μα πάλι πως γίνεται να χάσω τέτοιο πανέμορφο σούρουπο;
'Οχι ας περιμένω λίγο ακόμα, θα ζωγραφίσω σε λίγο....

_Μήπως ξέρετε που είναι η Ταβέρνα του Μανιώτη; Με ρώτησε ένα ζευγάρι.
-Λυπάμαι, δεν ξέρω, δεν είμαι από 'δω!

Και μετά ξύπνησα, και συνειδητοποίησα ότι ενόσω κοιμόμουν είχε έρθει το καλοκαίρι!
Ας είναι καλό!

Babett