Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Πολλά τα δεινά,κ' ουδέν ανθρώπου δεινότερο πέλει

Με αφορμή το χθεσινό μάθημα, σας παραθέτω το απόσπασμα του χορικού από την Αντιγόνη του Σοφοκλή...την εισαγωγή του οποίου μας ανέφερε ο δάσκαλος...

Babett


«ΑΝΤΙΓΟΝΗ»- Σοφοκλής

Πολλά τα δεινά μα απ’ τον άνθρωπο κανένα δεινότερο

Περνά τον αφρισμένο πόντο με τις φουρτούνες του νοτιά

Στη μέση σκάβει το βαθύ και φουσκωμένο κύμα

και την υπέρτατη θεά, τη Γη την άφθαρτη παιδεύει την ακάματη

Οργώνοντας με καματερά χρόνο το χρόνο φιδοσέρνοντας αλέτρι.

Και των αστόχαστων πτηνών τις φυλές κυνηγά με βρόχια,

Των αγρίων θηρία τα έθνη, των βυθών την υδρόβια φύτρα

Με δίχτυα πλεγμένα στριφτά, ο τετραπέρατος.

Τα’ αγρίμι της βουνοκορφής δαμάζει με τεχνάσματα

Φορεί στων αλόγων την πλούσια χαίτη ζυγό

Και στον ταύρο, που βαρβάτος βοσκάει στα όρη.

Ένας τον άλλο δίδαξε λαλιά, τη σκέψη, σαν το πνεύμα των ανέμων

Την όρεξη να ζει σε πολιτείες, πώς να γλιτώσει το χαλάζι μες στ’ αγιάζι

Την άγρια δαρτή βροχή μέσα στον κάμπο

Ο πολυμήχανος..αμήχανος δε θ’ αντικρίσει τα μελλούμενα

Το χάρο να ξεφύγει μόνο δεν μπορεί

Μ’ όλο που βρήκε ψάχνοντας και γιατρειές σ’ αγιάτρευτες αρρώστιες.

Τέχνες μαστορικές σοφίστηκε που δεν τις βάζει νους

Κι όμως μια στο καλό, μια στο κακό κυλάει

Όποιος κρατεί τον ανθρώπινο νόμο

Και του θεού το δίκιο, που όρκος το δένει φριχτός, πολίτης/

Αλήτης και φυγάς, όποιος κλωσάει τα’ άδικο, μακάρι και μ’ αποκοτιά

Ποτέ σε τράπεζα κοινή με κείνον που τέτοια τολμάει.

(Σοφοκλής, Αντιγόνη, μτφ. Κ. Γεωργουσόπουλος, εκδ. Ελευθεροτυπία)